Sonunda oldu ve herşey yolunda

Memleket turum sona erdi.Süper şeyler oldu.Giderken tanıdık bir aile ile beraber gittim özel araçla gittiğim için çok güzel ve rahat geçti yolculuğum.Hatta biyerde durup piknik bile yaptık.Ama gelirken çok yorucuydu yinede özlemişim yolculuk yapmayı.İri kalçalı bi teyze yan koltuğa oturana kadar herşey güzeldi.Bu teyzelerin suratında nedense sürekli bi memnuyetsizlik var sanki o koltuklar yıllarca onların altında ezilmemiş, yıllarca onlara hamallık yapmamış gibi..Yol boyunca cama yapıştım kaldım.İçerdeki gürültü yetmiyormuş gibi birde teyzenin horlaması tam bi kabus gibiydi..Yanımda pembe şirin mp3 üm bide otobüste tv nin olması çok iyi oldu.Kulaklığı kulağıma takınca ne zır zır ağlayan çocuk seslerini nede vır vır konuşan kadınları duyuyordum.Cumartesi eve döndüm.Gelir gelmez net kesildi borcundan dolayı.Neyseki hallettik.Yengem sağolsun.Süperlerden biri iş konusunda oldu.Memleketteyken eski çalıştığım fotografçı şirketinden patronum aradı.(Naci değil ha..diğer ortak.)Ve ben işe başladım.Eski meslek fotoğrafçılığa, sevdiğim işe geri döndüm.

Gelelim asıl meseleye...
Ben memlekete gidiyorum diye nişanlımda geldi tatil bahanesiyle.Hemen hemen 4-5 gün sürekli görüştük.Her görüşmemizde ayrı bi kaosla evlerimize dönüyorduk.Kavga, gürültü, stres ve üzüntüden ne ablama ne de canım dostuma içimden geldiği gibi zaman ayırabildim.Kavgaların detaylarını tek tek anlatmak istemiyorum.Geçti gitti.Ve ben 'benim için imkansız' dediğim olayı gerçekleştirdim.Ayrıldım.Oraya giderken kafamda böyle düşünceler yoktu..dedim ya imkansızdı, demekki gerçekten hiçbirşey imkansız değilmiş.Ne korkular ne sıkıntılar yaşadım bitirdiğim için ama herşeye değdi ve ben çok mutluyum şuan.Canım ablam, eniştem, canım dostum, canım yengem en büyük destekçim oldular, teyzem ve eşide aynı şekilde.Annem ve babamın tepkileri başta olumsuzdu ama karşı tarafı anlattıkça ve benim kararlılığımı gördükçe durumun ciddiyetini anlamaya başladılar.İçimdeki özgürlüğü, heyecanı yeniden kazandım yeniden doğdum sanki.Yıllardır birinin esiri gibi yaşamışımda serbest kalmışım gibi.O kadar büyütmüştüm ki bu durumu gözümde, madem yapamıycam karşı tarafın bitirmesini beklerim dedim.Ama öyle bişey ki kabullenmek istemiyor bi türlü.Oysa herşey kötü gidiyordu aramızdaki sorunlar devleşmeye problemlerde acı tat vermeye başlamıştı uzunnn zamandan beri...bunu ne ailesi ne de kendisi anlamak istemedi.Ayrılınca kötü ben oldum tabi onlar tarafından ama ben bunları hiç düşünmüyorum çünkü olması gereken oldu.Çok dua ettim ve dualarım kabul oldu.

Mutluyum, huzurluyum...size yazmak için acayip sabırsızlandım.Hayatımda herşey yoluna giriyor.Nazar değmez umarım.

Artık tek başıma şarkı dinleyebiliyorum, gece kafamı yastığa huzurla koyuyorum, umutsuz değilim Hani hep derdim ya 'tam anlamıyla mutlu olamıyorum.' diye..Artık öyle değil.. en azından şimdilik..içim kıpır kıpır..

...................

Bugün yeğenim Nisana oyuncak bi lap top aldım, almaz olaydım..kafamı şişirdi, cırtlak sesli bi kadın konuşup duruyor her düğmeye bastığında, ama almasaydım benim lap top elden gidecekti.Çünkü hergün bücürle kavga ediyoruz benim lap top yüzünden.Sırf onun için kaç gündür yazımı yazamadım.Neyseki kandırdım bugün.Ne kadar başımı şişirsede...)

Haris Alexiou-i diki mas (şarkının adı böle sanırım) son zamanlarda en çok dinlediğim en güzel şarkı.dinlemek lazım.