İnsanoğlu çok acımasızsın, bukadar gaddar olma gün olur devran döner, keser döner sap döner.Bence insanoğluna söylenen hayattaki en kral cümle budur..
Daha sevmeyi bile beceremiyoruz.Dün askından öldüğümüz insanı bugün nefretle anıyoruz.Gitgide acımasızlasıyoruz bence..sorsan herkes birilerinden nefret ediyor..birbirlerini çekemiyor.çok basitlestirdik insan kavramını.sorsan insanız iste daha ne bekliyosun öyle bi varlık der geçistiririz.Sevince yaptğımız sonsuz ihtisam nefret edince yapacaklarımızın yanında bir hiç kadar ufak kalıyor.
Biz kısaca herseyi fazla abartıyoruz.Yasıyoruz, doğanın bizim için yaratıldığını bile bile onu yok etmeye uğrasıyoruz..Seviyoruz gözümüz kör oluyor aptalca seyler yapıp sonradan ah vah tüh diye yakınıyoruz.Güzel taraflarına bakmaktan aciz bir hal alıyor kötü taraflarına odaklanıyoruz.Sonrada unutmak için baska yılana sarılıyoruz.Oysa hatırlasak, güzel zamanlarımızında olduğunu ve o güzellikleri yasatanın bi insan olduğunu..
Yok ama konduramıyoruz çünkü nefret ediyoruz artık.Biliyoruz ama söyleyemiyoruz.çünkü insanız: tahamülsüz, korkak, geçimsiz, nankör, kendi doğruları olan ve dik kafalı..
Her ne kadar yaratılıs itibariyle mükemmel varlıklar olduğumuz söylensede, arka planda ye iç yat marifetlerinden sonra düsündürüyor beni..
Bende insanım iste;
Bazen göğüs kafesinde yapayalnz, bazende kafasının içinde koca bi kalabalık....................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder