Buraya hep mutsuz mutsuz takılmak istemiyorum aslında.iş yok güç yok, para yok pul yok...monoton bi hayat..etrafımdakilerde hep mutsuz, umutsuz, dengesiz..
Haftaya memlekete ablamın yanına gidiyorum.Orda biraz kafa dağıtmak istiyorum.Yinede tam anlamıyla mutluyum diyemiycem.Ya bu benim kanımda var heralde..Tam bi mutluluk hali mümkünmüdür arkadaşlar!Sizi bilmem ama kendi şahsım adına hiç o duyguyu tadamadım.Herşey güzel giderken bi baktım sap gibi kalmışım ortada..ne gelen var ne giden ne de beni sallayan, bi bakıyorum herşey aynı değişen hiç bi p.k yok.Önce geçer deyip kendimi teselli ettim ama zamanla baktım içimde örümcek gibi salmış ağlarını.
Ama çevremdeki insanlara karşı da sürekli sorunlu insan imajı da vermek istemem..en azından bunun için çaba gösteririm, ne kadar doğru bilemem tabi.
İçten bakışlar içten gülüşler sergilemek istiyorum ama bi kaç gülüşten sonra kendi içime dönüyorum tekrar çaresiz derin duyguların içinde boğulmaya başlıyorum.sessizleşiyorum gün geçtikçe.Halbuki ne kadar çok çaba sarfediyorum kimse anlamasın diye günden güne yeni maskeler üretiyorum yeni olaylara karşı kendi ellerimle.Tek kişilik dev bi kadrom var yani anlıyacağınız.
Ama gece olunca kafamı yastığa tek başıma koyuncaa belirir o gerçek duygular.Çok zor çokk. İşte o an yük üstüne yük biniyor.
......
Eskiden akşamları uyurken mp3 dinlerdim iyi gelirdi şimdi şarkı dinlemek bile istemiyorum.Oysa öyle güzel bi mp4 üm varki artık.Pembe şirinmi şirin bişey.canımdan öte biri aldı.Ben anca tetris oynuyorum uyumadan önce bide sabah uyanınca.Ben artık şarkı dinleyemiyorum yalnızken helede akşam olunca.
Offf amma bunalım takıldım..ya böleyim işte ben..içimdeki insan bu! ben napim.benim gibiler var ama dimi..Burdan hepinize selam ediyorum.yalnız değiliz yani.
ama çok şükür ki benim dünya tatlısı güzeller güzeli yeğenim var evde.çocukla çocuk oluyorum diycem ama o çocuk deil artık kocaman kız oldu.iyiki var iyikii.
