Geldim ama çok karamsar ruh halimle yazıyorum yine.Hep söylüyorum yine söylicem;2010'a girerken ne kadar güzeldi herşey ama nedense orda kaldı devamı gelmedi.Hani nasıl girersek öyle giderdi??Dün işe giderken düşündüm hatta yalvardım 'allam nolur hayatımın geri kalanında ne olacağını, hepsini olmasada bikaç yılıgörsem.' (rüyamda bile olsa) yani ona göre davranıcam..çünkü öyle bi çıkmaza girdimki iki ucu pisli değnek.Yeni işimden memnunum şimdilik.sanırım bitek yolunda giden şey iş hayatım.bu hayatta adam gibi bi iş bulmak ve çalışmak kadar sağlam bi iş ortamı kurmak da çok zor.İş ortamı çok önemli benim için.seçme şansın da yok.çok şükür o konuda bi problemim yok.Baş belası biri var birlikte çalıştığım.Onu ilk defa eski işyerimde görmüştüm tesadüfen."ne kadar gıcık, suratsız" gibi önyargılı düşünmüş olsamda tanıdıkça esprili, uyumlu olmasıyla fikirlerimi değiştirmeme vesile olan biri oldu çıktı.bidaa anladım ki önyargılı davranmak çok fena bişeymiş.
.................
9 nisanda Nisanımızın doğum gününü kutlayamadık.hafta içine geliyor diye pazara aldık.Geçen seneki gibi abiler, ablalar, teyzeler gelir diye baya hazırlık yaptık.Doğum gününü kutlayacağımızı 1 gün önceden haber verip davet ettik konu komşuyu.maksat güzel bi ortam yaratmak meleğimiz için.Karşı komsumuza gittim, hem davet ediyorum hemde uzun zamandır göremediğimden muhabbet ediyoruz.Evin kızı evlilik çağına gelmiş ama pek de evlenmeye hevesi olmayan hatta erkeklere başta öcüymüş gibi yaklaşan bi kız.anne de kızına yaşı geldıgınden dolayı biran önce helal süt emmiş bi damat bulma hevesinde.bide ana kız sanki kanka gibiler ikide bir öpüşüp koklaşmalar başkalarının yanında (başkasıda ben oluyorum).Ben annemden böyle sevgi seli görmediğim için bu durumlar bana çok batıyor gerçekten.Lan zaten bütün gün evin içinde berabersiniz, her dakka öpersiniz birbirinizi.sanki birilerine sürekli mutlu, her daim öpüşüp koklaşan, sevgi dolu ana kız imajı vermeye çalışıyolar.Ben annemi öle öpsem kesin altından bişey arar elinin tersiyle iter.
Konuyu evliliğe getirecektim aslında ama nerelere gitti aklım.Geçenlerde biriyle tanışmış arkadaşım.Bikaç defa görüşmüşler.Çocuk ilk tanışmada hemen borcum var, bilgin olsun, msjını vermiş.İyi mi düşünmüş yoksa kötümü yapmış anlayamadım aslında.
İyi yapmış dersek, en azından kızın borçlu harçlı biriyle evlenmeyeceği paralı bi koca istediği belli olmus zaten.Kötü yapmıs dersek, baştan bu kadar ayrıntıyı konuşmasaydı belki daha farklı bi boyutkazanırdı ilişkileri.Annede kız da beğenmiş çocuğu ama sonradan vazgeçmişler.Mesele de çocuğun borclarının olmasıymıs.Yani sonuç olarak konu orda kapanmış.Ne kadar kolay insanın bi anda silebilmesi kesip atması.Ben ilişkilerimde böyle yapamıyorum işte.
DÜn bi çift gördüm kolkola, sevgi dolu bakıyolardı birbirlerine.çok saf ve temiz görünüyolardı uzaktan.Sanki hayat onlara hiç oyun oynamamış, hep gülmüş gibi..Sonra kendime baktım.hayatımı karalama defterıne çevirdim kimseyi silemediğim için.
kimbilir kaçıncı acı kaçıncı isyanım, kaçıncı sil baştan başlamam hayata..hep tam olarak yaşamak isterken hayatı ..tam'ların yarım kalıp hiç olması!!sürekli kendimi sorguluyorum.önümde yollar var ama çok umutsuz.Yine bi karalama yolunda yürüyorum karmakarışık hem içim hem dışım.
...........
Yarın 1 haftalığına memlekete tatile gidiyoruz bizimkilerle.Ondan biraz heyecanlıyım.
ablamı görücem.canım kankamı görücem.uzaktaki sevdiklerime kavuşucam.Dönüşüm çok fena olacak üzülücem yani, şimdiden onu düşünüyorum.Ama yanlış yapıyorum dimi.salla ya! anını yaşa.şimdiki hayat felsefem bu, uygulayabilirsem süper olacak.
resim hayat var filminden alıntı
